
Η Αγάθη Χρυσάφη είναι μία ηλικιωμένη κυρία που έχει περάσει όλη της την ζωή σε ένα ορεινό χωριό της Μυτιλήνης. Μαζεύει ελιές, χόρτα, βοηθάει τον γιο της με το καφενείο κι όταν της έρχεται η όρεξη ζωγραφίζει τους τοίχους του σπιτιού της.
Η σκάλα, η κουζίνα, το δωμάτιο που κοιμάται, όλο το σπίτι είναι γεμάτο με πολύχρωμα λουλούδια, πουλιά, παγόνια, παπαγάλους και οτιδήποτε άλλο έχει ερεθίσει κατά καιρούς την φαντασία της.
Δεν έχει οποιαδήποτε καλλιτεχνική φιλοδοξία, δεν παρακολουθεί ζωγραφική, δεν δείχνει καν τις ζωγραφιές της σε κανένα. «Εγώ τις καμαρώνω» λέει χαρακτηριστικά και όταν τις βαρεθεί ζωγραφίζει άλλες από επάνω.
Ένα τυχαίο γεγονός μας έβαλε στο σπίτι της αξιοθαύμαστης αυτής γυναίκας που καταφέρνει να ακολουθεί το ένστικτο της με ένα δικό της, ιδιαίτερο τρόπο.